పన్నీటి జల్లు

మొన్న ఇనార్బిట్ మాల్ కి వెళ్ళినప్పుడు ఒక చిన్న షాపు కనిపించింది. 'మేక్ యువర్ ఓన్ పెర్ఫ్యూమ్' ...  మీ అత్తరు మీరే తయారు చేస్కోండి అని. అక్కడ ఉన్న పెర్ఫ్యూమర్ (పెర్ఫ్యూమ్ అమ్మే వారిని అలా పిలుస్తారని ఇప్పుడే తెలిసింది) రకరకాల వాసనలు ఒక దళసరి పేపర్ ముక్క మీద జల్లి చూపించాడు. అన్ని వాసనలు వరసగా చూసి confuse అవ్వకుండా మధ్య మధ్య లో కాఫీ గింజలు వాసన చూపిస్తారు. అది మళ్ళీ మన ముక్కు ని రీసెట్ చేస్తుందన్నమాట!

వాటిలో మనకి నచ్చింది ఒకటి కానీ, రెండిటి మిశ్రమం కానీ తయారు చేస్కోవచ్చు. వాటిని తగు పాళ్ళలో ఓ బాటిల్ లో వేసి ఇస్తాడు. అంతే. అదే మన కోసం మనం ప్రత్యేకంగా డిజైన్ చేసుకున్న పెర్ఫ్యూమ్ అన్నమాట. ధర 2500 రూపాయల నుంచి మొదలవుతుంది. మనం ఎంచుకున్న అత్తరు బట్టీ. నేను కొనలేదు కానీ ఎవరికైనా గిఫ్ట్ గా ఇవ్వడానికి చాలా బాగుంటుంది అనిపించింది. 

నేనసలు పెర్ఫ్యూమ్ వాడే దాన్ని కాదు .... 

ఒకటి...  మధ్య తరగతి ఇళ్లలో ఇలాంటి విషయాల్లో  ఇంట్రస్ట్ ఉన్న వాళ్ళు ఉంటే తప్పించి ఇవి అలవాటు అవ్వవు.  నెలసరి బడ్జెట్ లో రెండు, మూడు వేల రూపాయలు లేదా అంత కంటే ఖరీదు చేసే వస్తువు ... ముఖ్యంగా ప్రాక్టికల్ యూజ్ లేనిది అస్సలు కొనేవారు కాదు. 

పెద్దయిన తరవాత అవి పర్యావరణానికి ... ముఖ్యంగా ఓజోన్ పొర కి ఎంత హానికరమో తెలిసి అసలు వాటి జోలికి పోయే దాన్ని కాదు. 

కానీ ఇంకొంత పెద్దయ్యాక, మనం వాడే ఇంకా చాలా వస్తువుల నుంచి ... అంటే ఇంట్లో వాడే ఫినాయిల్ లాంటివి కూడా ... పర్యావరణానికి హానికరమే అని .... ఇలా పట్టించుకుంటూ పోతే అసలు బతకలేం అని ... కొంత బాధ్యతాయుతం గా ప్రవర్తిస్తే లైఫ్ లో అన్నీ ఎంజాయ్ చేయచ్చు అనే నిర్ణయానికి వచ్చి ఎవరైనా బహుమతి గా ఇస్తే వాటిని వాడటం లాంటివి మొదలు పెట్టాను. 

ఏ విషయం అయినా కూలంకషంగా తెలుసుకోవాలనే అనవసరమైన అలవాటు వల్ల ఈ అత్తరు పరిశ్రమ గురించిన చాలా ఇన్ఫర్మేషన్ నా దగ్గరకి వచ్చి పడిపోయింది. ఆ సంచి ఈ రోజు ఈ పోస్టు లో బోర్లిస్తున్నా అన్నమాట 

ముక్కు కి వాసన చూడటం వచ్చని గ్రహించిన రోజు నుంచి కోట్ల రూపాయల అత్తరు బాటిళ్ళు అమ్మే వరకూ మనిషి చాలా దూరం వచ్చాడు. నాకిదే నచ్చుతుంది మనిషి లో. కళాత్మకత ఎక్కడ జొప్పించడానికి వీలుండే అక్కడల్లా జొప్పించేస్తాడు. 

ముందు ప్రకృతి లో మంచి వాసనలు చూసి ఉంటాడు. మల్లె, గులాబీ, మరువం, సంపెంగ... ఇలా. అవి ఒక్క పూట లో వదిలిపోవడం చూసి బాధ పడి ఉంటాడు. తన కంట్రోల్ లో లేని వస్తువు ని ఎలాగైనా పట్టు లోకి తెచ్చుకోవాలనే మనస్తత్వం ఇక్కడ కూడా పని చేసి ఉంటుంది. ఒక్క పూట లో వాడిపోయే పువ్వుల నుంచి ఎల్లకాలం ఉండిపోయే సుగంధంగా మార్చి అక్షరాలా వాటిని తన గుప్పెట్లోకి తెచ్చుకున్నాడు. (ఇది మనిషి లో నాకు నచ్చనిది)

ఎవరి సంస్కృతుల పరిమళాలు మళ్ళీ వారివే ... 

మన భారతీయ సుగంధాలు ...  జవ్వాజి, సాంబ్రాణి, గులాబీ, మల్లె, గంధం, మరువం, కర్పూరం  ... ఇలా ఉంటాయి కదా. ప్రకృతి కి దగ్గరగా, ఆయుర్వేదానికి అనుసంధానంగా.  ఇందులో అన్నీ దేవుడికి సమర్పించడానికి కూడా సంకోచించం .. అంత పవిత్రంగా భావిస్తాం. ఇవి పర్యావరణానికి హానికరం కానివి. పైగా దోమలు, చిన్న చిన్న పురుగులు రాకుండా, ఎక్కువ మంది ఒక  చోట చేరినప్పుడు వైరస్ లాంటివి వ్యాపించకుండా చేసే గుణాలు కూడా కలవి! 

ఇక  ముస్లిం సంస్కృతి విషయానికి వస్తే ... అసలు 'అత్తరు' అనే పదం వాళ్ళ 'ఇత్ర్' అనే పదానికి మనం ఇచ్చిన తెలుగు రూపమే కదా ... బజారు లాగా. వారికి అత్తరు ఒక అవసరం. ఇస్లాం పుట్టిన దేశాలు ఎడారి దేశాలు. నీటి ఎద్దడి. రోజూ స్నానం చేయడం కష్టం. అలాంటప్పుడు అత్తరు లేకపోతే పని అవ్వదు మరి! 

చార్మినార్ నైట్ బజార్ కి వెళ్ళినప్పుడు చిన్న చిన్న అత్తరు సీసాలు తెచ్చుకున్నాను. ఇవి చాలా ఘాటు బాబోయ్. కొంత రాసుకుంటే ఆ బట్ట ఉతికినా వాసన పోదు! 

ఈ సంస్కృతుల కి అతీతం అత్తరు పరిశ్రమ. వాళ్ళ విధానాలు వేరు (రావు రమేష్ గారు  అన్నట్టు).  ఏదైనా మాస్ ప్రొడక్షన్ లోకి రాగానే కెమికల్స్ ఎక్కువ వాడాల్సి వస్తుంది. కానీ దాన్లో కూడా కళాత్మకత, ఓ శాస్త్రం లేకపోలేదు. సుగంధాలని వాళ్ళు కొన్ని రకాలుగా విభజించారు. 

ఫ్లోరల్ - పూల పరిమళాలు 

ఫ్రూటీ - ఫలాల పరిమళాలు (మళ్ళీ ఇందులో నిమ్మ లాంటి సిట్రస్ పళ్ళు వేరే కేటగిరి, స్ట్రా బెర్రీ, మామిడి పండు లాంటి మధుర ఫలాలు వేరే కేటగిరి) 

వుడీ - చెక్క కి సంబంధించిన పరిమళాలు (గంధం లాంటివే కాదు... చెట్టు బెరడు పరిమళాలు కూడా) 

ఆక్వా - నీటికి సంబంధించిన పరిమళాలు 

ఇవి కాక లావెండర్, బెర్గామోట్, వెనిల్లా లాంటి పరిమాళాలు. 

ఒక పెర్ఫ్యూమ్ జల్లుకున్నాక ముందు ఏం వాసన వస్తుంది, కొంత సేపయ్యాక ఏం వాసన మిగిలి ఉంటుంది ఇలాంటి వాటిని వర్ణించడానికి 'నోట్స్' అనే పదాలని వాడతారు. సంగీతం లో శుద్ధ రిషభం, ప్రతి మధ్యమం లాగా అన్నమాట. బేస్ నోట్స్, హార్ట్ నోట్స్, టాప్ నోట్స్ ఇలాగ. పెర్ఫ్యూమ్ బాటిల్స్ మీద ఈ ఇన్ఫర్మేషన్ ఉంటుంది. అవగాహన ఉన్నవాళ్లు ఈ ఇన్ఫర్మేషన్ చూసి వాసన టెస్ట్ చేయకుండా ఆన్లైన్ కూడా పెర్ఫ్యూమ్ కొనుక్కోవచ్చు! 

నా స్నేహితురాలు బహుమతి గా ఇచ్చిన పెర్ఫ్యూమ్ లో 'నోట్స్' వివరాలు ఇవి .. 
గులాబీ, మల్లె, మస్క్ ల మిశ్రమం ఈ సుగంధం 

లోతు కి వెళ్తే ఇంకా చాలా విభజనలు ఉన్నాయి. పెర్ఫ్యూమ్ అని దేన్ని అంటారు, eau de cologne అని దేన్ని అంటారు (దీన్ని మనవాళ్ళు ఉడుకులోన్ అంటారు ... ఏదో తెలుగు పదం అన్నట్టు గా!) అవి మనకి ఇక్కడ అనవసరం. 

అభిరుచి ఉన్న వారిని పక్కన బెడితే ఇదంతా అప్పర్ మిడిల్ క్లాస్, రిచ్ క్లాస్ వాళ్ళ ప్రపంచం. 

ఖరీదు వేలల్లో ఉంటుంది కదా. అప్పుడప్పుడూ లక్షల్లో కూడా. వేలం పాటల్లో ఏ చనిపోయిన రాజో, రాణో, హాలీవుడ్ సినీ తారో, ప్రెసిడెంటో వాడిన బాటిళ్లు, బంగారం, వజ్రం తాపడం చేసినవైతే కోట్లకి అమ్ముడు పోవడం చూస్తూ ఉంటాం కూడా! 

ఈ పెర్ఫ్యూమ్ బాటిల్స్ ని కలెక్ట్ చేసే వారు కూడా ఉన్నారు. ఎందుకంటే ఆ బాటిల్స్ ని చూడటానికి చాలా ముచ్చట గా ఉండేలా డిజైన్ చేస్తారు. డిస్ప్లే లో పెట్టుకునేంత అందంగా! 

నేను ఈ ఖరీదైన పెర్ఫ్యూమ్ లు ఎక్కువ వాసన చూడలేదు. చిన్నప్పుడు వీటి గురించి తెలీక సారా వాసన లాగా అనిపించేది ... వీటిలో ఉన్న ఆల్కహాల్ వల్ల. కానీ ఇప్పుడు నా కల్చర్డ్ ముక్కు కి తేడా తెలుసు. మొన్న ఆ షాపు అతను టొబాకో వాసన చూపించాడు. మన చుట్ట, సిగరెట్.... ఇలా అస్సలు లేదు ఏంటో! 

నాకేం పెర్ఫ్యూమ్ నచ్చుతుంది అని కుతూహలం కలిగింది. నాకు మధుర ఫలాల పరిమళం నచ్చింది. ఫ్రూటీ. సిట్రస్ వాసనలు కూడా నచ్చాయి. అలాగే తినే వాటికి సంబంధించిన గౌర్మాండ్ వాసనలు అంటే వెనిల్లా, చాక్లెట్ లాంటివి నచ్చుతున్నాయి అని తెలిసింది. 

ఇంకా అలాంటివి తయారు చేయలేదు కానీ సాంబారు మరుగుతున్న వాసన, మాగాయి లో పోపు వేసిన వాసన, గుమ్మడి వడియాలు వేయించినప్పుడు వచ్చే వాసన.. ఇవి కూడా నచ్చుతాయనుకుంటా నాకు! హహ్హా! ఎవరైనా తెలుగు వారు ఈ పరిశ్రమ లోకి వస్తే ఇలాంటివి తయారు చేసే అవకాశం ఉంటుంది. ఖచ్చితంగా అందరూ కొంటారు అని నా నమ్మకం! 

ఇలా రకరకాల సుగంధాలు వాసన చూసి, వాడాక మనకి ఏదో ఒకటి నచ్చుతుందట. అదే మన సిగ్నేచర్ సెంట్ అవుతుందట. అంటే అదే మన వాసన అయిపోతుంది. ఆ వాసన చూడగానే అందరికీ మనం గుర్తొస్తాము అన్నమాట!

వాసనలకి దగ్గరగా ఉండే ఇంకో బ్రాంచ్ ఆరోమా థెరపీ .. ఎస్సెంషల్ ఆయిల్స్ అంటారు .. లావెండర్, టీ ట్రీ ఆయిల్, యూకలిఫ్టస్ (నీలగిరి తైలం).. ఇలా. వీటిని తలనొప్పి వచ్చినప్పుడు వాడచ్చు. క్యాండిల్స్ గా వాడచ్చు. అమెజాన్ లో ఆరోమా ఆయిల్స్ ని గదంతా ప్రసరింపజేసే చిన్న మెషీన్స్ కూడా దొరుకుతున్నాయి. ఇవి సరైన చోట కొంటే పూర్తి సేఫ్. 

సెంట్ల గురించి నాకు నచ్చని విషయం ... మన వాసన మనకి రాదు ... ఎక్కువైనా తెలీదు. పక్కవాళ్ళే అనుభవించాలి పాపం. 

సెంటు ఎలా వేసుకోవాలో కూడా చిట్కాలు ఉన్నాయి. గాల్లోకి స్ప్రే చేసి ఆ అత్తరు జల్లు లోంచి నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోవడం ఓ పద్ధతి. నాడి స్థానాలు ... అరచేయి, మెడ మీద, మోకాళ్ళ వెనక ... ఇలా స్ప్రే చేస్కోవడం ఇంకో పద్ధతి. 

కానీ మనకి తెలిసిన నాటు పద్ధతి ఇంకోటి ఉంది. చేతులెత్తి బాహు మూలాల్లో స్ప్రే చేస్కోవడం. ఇది అస్సలు కల్చర్డ్ పద్ధతి కాదని మనవి! అలా జల్లుకోవాల్సినవి డియోడరెంట్లు కానీ సెంట్లు కాదు. అవును ... అవి రెండూ వేరు వేరు. 

ఈ పోస్టు రాస్తుంటే శ్రీ పాద వారి 'గులాబీ అత్తరు' కథ గుర్తొస్తోంది! కథ చదివిన వారికి కూడా గుర్తొచ్చే ఉంటుంది. చదవని వారు తప్పకుండా చదవండి. పూర్తి గా అత్తరు మీద కథ కాదు. కానీ అత్తరు ది ప్రాముఖ్యం ఉన్న పాత్ర. 

ఈ అత్తర్ల చరిత్ర లో కొంత చీకటి కోణాలు కూడా లేకపోలేదు. పర్యావరణ హాని గురించి ఇంతకు ముందే మాట్లాడుకున్నాం. జంతువుల మీద పరీక్షలు కూడా ఒకప్పుడు బాగా జరిగేవి. ఇప్పుడు చాలా వరకూ బ్యాన్ చేశారు. పాపం కుక్కలకి ఈ వాసనలు చాలా ఘాటు అనిపిస్తాయి. వాటి ముక్కులు సున్నితం కదా. ఈ విషయం తెలిసిన కుక్కల యజమానులు ఎక్కువగా ఇవి వాడరు. ఒకప్పుడు  ఈ పరిశ్రమ వాడే ముడి పదార్ధాల కోసం ఎన్నో జంతువులు తమ ప్రాణాలు పోగొట్టుకోవాల్సి వచ్చేది. అవి అంతరించిపోయే దశకి వచ్చేసాయి కూడా. యాక్టివిస్టులు చేసిన పోరాటాల వల్ల ఇలాంటి పద్ధతులు మానుకున్నారు.

ఒక ఇంగ్లీష్ సినిమా చూసాను. దాని పేరు 'పెర్ఫ్యూమ్'. 18వ సెంచరీ పారిస్ లో జరిగిన కాల్పనిక గాథ.  (నవల ఆధారంగా తీసింది) ఓ యువకుడి కి వాసనలు చూడటం బాగా వస్తుంది. మామూలు వారు గ్రహించలేని సునిశితమైన గంధాలు కూడా ఇతని ముక్కు పసిగట్టగలదు. పరిమళాలు తయారు చేసే అతని దగ్గర ఆ విద్య నేర్చుకుంటాడు ఎంతో ప్యాషనేట్ గా. ఎన్నో కొత్త పరిమళాలు తయారు చేస్తాడు కూడా. ఆ తర్వాత అతనికి ఓ ఆలోచన వస్తుంది. ఆడదాని శరీరం యొక్క వాసన తో ఓ పెర్ఫ్యూమ్ తయారు చేస్తే ఎలా ఉంటుంది అని. సీరియల్ కిల్లర్ అయిపోతాడు. ఎంతో మంది ఆడవాళ్ళ ని బలి చేసాక ఓ చిన్న సీసా డు పెర్ఫ్యూమ్ తయారవుతుంది. ఇతను చేసిన హత్యలు బైటికి వచ్చి ఇతన్ని జనాల మధ్య కూడలి లో ఉరి తీయడానికి ప్రయత్నిస్తారు. కానీ ఇతను ఆ పెర్ఫ్యూమ్ వేసుకుంటాడు. అంతే ... అందరూ ఇతనికి వశులైపోతారు. (axe డియోడరెంట్ యాడ్ లో లాగా అన్నమాట). అలా తప్పించుకుంటాడు. ఆ తర్వాత అతనికి జీవితం ఖాళీ గా అనిపిస్తుంది. అతను ఏ చేపల బజారు లో అనాథ  గా తిరిగాడో అక్కడికి వెళ్లి తన నెత్తి మీద ఆ పెర్ఫ్యూమ్ సీసా అంతా గుమ్మరించేస్కుంటాడు. చుట్టూ ఉన్న జనం ఆ వాసన కి మతి స్థిమితం కోల్పోయి ఇతన్ని చుట్టుముడతారు. 

మర్నాడు అక్కడ చూస్తే అతని బట్టలు, ఆ ఖాళీ అత్తరు సీసా ... రెండే మిగిలి ఉంటాయి. ఆ అత్తరు సీసా లోంచి ఓ ఆఖరి చుక్క జారిపడటం తో సినిమా ముగిసిపోతుంది. 

చాలా డార్క్ సినిమా. నేను చాన్నాళ్ల క్రితం టివి లో చూసాను. అయినా ఆ కథ వల్ల, కొన్ని విజువల్స్ వల్ల బాగా గుర్తుండిపోయింది. అమెజాన్ ప్రైమ్ లో లయన్స్ గేట్ ప్లే ఉంది. దానికి సెపరేట్ గా డబ్బు కట్టి సబ్స్క్రయిబ్ చేసుకోవాలి. అక్కడ ఈ సినిమా ఉంది మీరు చూడాలనుకుంటే. 

అసలు ఎలాంటి పెర్ఫ్యూమ్ లు నచ్చని వారుంటారు మా నాన్నగారి లాగా. కొంత మందికి కొన్ని సెంట్ల వల్ల మైగ్రేయిన్ వస్తుందట. ప్రతి ఇంటికీ ఓ వాసన ఉంటుంది ... ఆ ఇంట్లో ఉన్న వారికి అదేంటో తెలిసే అవకాశం లేదు. 

ప్రతి మనిషికి కూడా ఓ ప్రత్యేకమైన వాసన ఉంటుందేమో. కుక్కలు అలాగే కదా యజమానుల్ని గుర్తుపడతాయి. 

నాకు మా ఎల్ కె జీ టీచర్ వాడే పెర్ఫ్యూమ్ బాగా గుర్తు. ఎవరైనా ఆ పెర్ఫ్యూమ్ వాడితే నాకు కలిగే ఎమోషన్ - టెన్షన్. ఆవిడని చూస్తే నాకు భయం నెర్వస్ గా అనిపించేది చిన్నప్పుడు. 

అలాగే లిల్లీ పూల వాసన కూడా నాకు హడావుడి భావన కలిగిస్తుంది. చిన్నప్పుడు స్టేజ్ మీద పాట  పాడినప్పుడు లిల్లీ పూల దండ వేశారు. బోల్డు మంది జనం, కోలాహలం .. నా మెదడు హడావుడి ని లిల్లీ పూల పరిమళానికి అసోసియేట్ చేసేసింది ఏవిటో!

గులాబీ పూలు, బంతి, చేమంతి వాసనలు పండగ వాతావరణాన్ని తలపిస్తాయి ఎప్పుడు వాసన చూసినా. 

కొన్ని ఖరీదైన సెంటు వాసనలు మాల్ లో ఉన్న భావన కలిగిస్తాయి. 

వాసన కి జ్ఞాపకాలకి ఇంత దగ్గర సంబంధం ఉందన్నమాట! 

నాకు చాలా ఇష్టమైన పాట ఒకటి ఉంది. అందులో గాలి ని యేమని వర్ణించారో తెలుసా 'గంధ వహ రథము' అని. గంధాలను మోసుకొచ్చే రథం గాలి అయితే...ఎన్నో అనుభూతులను, హాయిని, జ్ఞాపకాలను, కొంతమందికి తలనొప్పిని మోసుకొచ్చే రథం గంధం... కదా!