#metoo

ఈ పోస్టు లో ప్రముఖుల పేర్లు, లైంగిక వేధింపుల వివరాలు ఆశిస్తే మీరు ఇక్కడే చదవడం ఆపేయచ్చు. 

నేను వ్యక్తిగతంగా చూసిన, సహించిన.. సహించని కొన్ని అనుభవాలు, వాటి వల్ల అమ్మాయిల జీవితాలు ఎలా negative గా ఎఫెక్ట్ అవుతున్నాయో చెప్తాను. 

ఇది చాలా వ్యక్తిగతమైన పోస్టు. రాయడం చాలా కష్టం కూడా అవుతోంది. కానీ ఎందుకో ఈ టాపిక్ avoid చెయ్యాలనిపించట్లేదు. 

#metoo అని బయటికొచ్చిన ఆడవాళ్ళందరూ ఒకటే మాట అంటున్నారు ... ఈ గుండె బరువు దింపేసుకోవాలని చెప్పుకుంటున్నామని. నేనూ అంతే. 

నాకు ఐదు-ఆరేళ్ళ వయసు అప్పుడు... వీధి చివర ఓ pervert రోడ్డు మీద నుంచొని వెకిలి చేష్టలు చేసేవాడు .. నలుగురు ఐదుగురం కలిసే స్కూల్ కి వెళ్ళేవాళ్ళం ... అయినా వాడు భయపడే వాడు కాదు. కానీ మా పిల్లలందరికీ వాడంటే భయం. వాడు చేసేవాటిలో ఏదో తప్పు ఉంది .. ఏదో harm ఉంది అని తెలుస్తూ ఉండేది. ఇంక ఒక్కళ్ళం వెళ్లాల్సి వస్తే బిక్కచచ్చిపోయేవాళ్ళం. వాడు రోడ్డు మీద లేకపోతే ఎంత రిలీఫ్ గా ఉండేదో. ఇది తాడేపల్లిగూడెం లో. 

హైదరాబాద్ లో మా వంటింటి కిటికీ లోంచి రైల్వే ట్రాక్ కనిపించేది. అక్కడా ఇలాంటి అనుభవమే. ఆ ఇంటి నుంచి మేము వెళ్ళిపోడానికి అది ముఖ్యకారణమైంది. 

నాలుగో తరగతి లో ఉండగా మా స్కూల్ లోనే ఏడో తరగతి చదువుకొనే ఓ అబ్బాయి ఆధ్వర్యం లో ఓ బాయ్స్ గ్యాంగ్ నేను ఇంటికొచ్చే దారంతా కామెంట్లు చేస్కుంటూ వెంట వచ్చేవారు. చాలా కోపంగా, భయంగా, చికాకుగా ఉండేది. చివరికి ఇంట్లో చెప్తే అమ్మ వాళ్ళని పిలిచి మాట్లాడింది. అప్పుడు ఆ సమస్య కొంచెం తగ్గింది. 

ఇంక ఎనిమిదో తరగతి లో సిటీ బస్సెక్కి స్కూల్ కి వెళ్లాల్సి వచ్చేది. బస్ స్టాప్ లో, బస్సులో, కాలనీ లో ... ఎవరో ఒకళ్ళు తగిలేవారు. ఎంత stressful గా ఉండేదో చెప్పలేను. 

స్కూల్ మారిపోయాను. ఇంటి దగ్గర స్కూల్ లో చేర్పించారు. 

పోకిరీలు ఇక్కడా ఉండేవారు. అమ్మ పిలిచి మాట్లాడినా వాళ్లలో మార్పు లేదు. 

ఇల్లు కూడా సేఫ్ కాదు ఇలాంటి వాటి నుంచి అనిపించే అనుభవాలు కూడా జరిగాయి. 

ఇంకా పెద్దయ్యాక పెరిగాయి కానీ తగ్గలేదు. Music students గా ఉన్నప్పుడు సంగీతం, డాన్స్  కచేరీలకి బాగా వెళ్ళేవాళ్ళం. రవీంద్ర భారతి లాంటి ఆడిటోరియమ్స్ లో .. మా తోటి మగవాళ్లు ఉన్నా కూడా... ఈ perverts కి భయం ఉండదు. ఎన్ని కచేరీలు మధ్యలోంచి వచ్చేసామో. 

ఆడిటోరియమ్స్ లో కానీ, బస్సుల్లో కానీ కూర్చున్న సీటు కి కింద గాప్ ఉంటుంది. ఈ రోజుకీ అలా ఉంటే ముళ్ల మీద కూర్చున్నట్టే కూర్చుంటాను. వెనక ఎవరున్నారో చూసి గానీ ప్రశాంతంగా ఉండలేక పోతాను. థియేటర్ లో సినిమా చూడాలంటే అన్నిటికంటే వెనక రో బుక్ చేస్కుంటాం ఈ భయానికి... ఈ రోజుకి కూడా. 

వీళ్ళు ముక్కూమొహం తెలియని వాళ్ళు. వీళ్ళ మీద కోపం, కసి ఎలా తీర్చుకోవాలో తెలీదు. 

ఇంక మనకి బాగా తెలిసి, మనం respect చేసే వాళ్ళు కలిగించే బాధ వేరే కేటగిరి అని చెప్పచ్చు. 

మన కంటే చాలా పెద్దవాళ్ళు, పెళ్లయిన మగవాళ్ళు, సమాజం లో మంచి హోదాలో ఉన్నవాళ్లు, సత్కారాలు బిరుదులూ పొందిన టాలెంటెడ్ వాళ్ళూ   .. . flirting, కొంటె మాటలు మొదలుపెడతారు. ప్రొఫెషనల్ వాతావరణం లో కూడా ఇలాగే చేస్తారు. 

ఓ సారి music students గా ఉన్నప్పుడు కాలేజీ లో ఏదో కాన్ఫరెన్స్ జరిగింది...హెల్ప్ కోసం స్టూడెంట్స్ గా మమ్మల్ని రమ్మంటే వెళ్ళాం.  అందరూ సంగీత కళాకారులే కదా అని. వెళ్లకుండా ఉండాల్సింది అని ఎన్ని సార్లు అనుకున్నామో తర్వాత లైఫ్ లో. మనం గౌరవించే వాళ్ళ ని అసహ్యించుకోవడం అంత సులువైన పని కాదు. It was the end of our innocence. 

చిన్నప్పుడు అనుకునేదాన్ని .. పెద్దయితే ఇవేవీ ఉండవని. Wrong. 

పోనీ పెళ్లవ్వనందువల్ల ఇలా మాట్లాడతారేమో అనుకునేదాన్ని. Wrong.

ఈ వేధింపులు .. మాటల్లో అయినా చేష్టల్లో అయినా .. చాలా లైఫ్ ఛేంజింగ్ గా ఉంటాయి. 

ఇల్లు మారడాలు, స్కూల్ మారడాలు కాక ఇవి ఇంకా చాలా విషయాల్లో negative ప్రభావం చూపుతాయి. 

నాకు దేవుడి ఉనికి మీద అనుమానం కలిగింది ఈ సంఘటనల వల్లే. దయాసాగరుడు అని చెప్పుకొనే భగవంతుడు ఇవన్నీ ఎలా జరగనిస్తున్నాడు అని కోపం వచ్చేసేది. 

ఇందులో నా తప్పు ఉందేమో అని కుమిలిపోయిన రోజులున్నాయి.  

చూడటానికి బాగుంటే టార్గెట్ చేస్తారేమో అని జుట్టు సరిగ్గా దువ్వుకోకపోవడం, నచ్చిన బట్టలు వేసుకోకపోవడం, చాలా తక్కువగా మాట్లాడటం, invisible గా ఉండాలని కోరుకోవడం .. ఇవన్నీ ట్రై చేసాను. నా పర్సనాలిటీ నే మార్చేసుకున్నాను కొన్ని ఏళ్ళు.

తోటి ఆడవాళ్ళ నుంచి ఎక్కువ సపోర్ట్ ఉండేది కాదు ఈ విషయం లో. బస్సుల్లో ఎన్నో సార్లు నేను మాట్లాడినా ఆడవాళ్లు మౌనంగా ఉండేవారు .. పైగా నన్ను విచిత్రంగా చూసేవారు. 

ఆఫీసుల్లో కూడా సీనియర్ పోస్టుల్లో ఉన్న ఆడవాళ్లు ఈ harrassment కి వాళ్ళ ఉదాసీనత తో ఒక రకంగా సపోర్ట్ చేసేవారు. మన గోడు చెప్పుకుంటే 'ఆయన అంతే' అనేవారు. పట్టించుకున్నందుకు, సద్దుకుపోనందుకు  మనకి క్లాస్ పీకుతారు.

కొన్ని శతాబ్దాల ఆడవారి తపస్సు ఫలించి ఈ #metoo movement లాంటివి వస్తున్నాయి అనిపించింది నాకు. 

ఇప్పుడు వాళ్ళ చేదు అనుభవాలతో బయటికి వస్తున్న ఆడవారిని 'ఇన్నేళ్లూ ఎందుకు మాట్లాడలేదు?' అని మాత్రం అడగకండి. వాళ్లు చెప్పుకోడానికి ఇప్పుడు రెడీ అయ్యారు. వినడానికి బహుశా ఈ ప్రపంచం కూడా ఇప్పుడే రెడీ అవుతోంది.