Happy (Self) Teacher's Day!!!

నాకు చిన్నప్పుడు ఇంగ్లీష్ అంతగా రాదు. మా నాన్న గారు, మా తాతగారు, మా మావయ్య ఇంగ్లీష్ ఝాడించేసేవారు. వాళ్ళని అందరూ గొప్పగా చూసేవారు. మా నాన్నగారైతే ఇంగ్లీష్ లో crosswords, word puzzles ఈజీ గా పూర్తి చేసేస్తూ ఉంటారు. నాకు ఇదో super power లాగా అనిపించేది. ఇంగ్లీష్ బాగా నేర్చేసుకొని పేరు తెచ్చేసుకోవాలి అని నిర్ణయించేస్కున్నాను.

నా 15th సంవత్సరం అప్పుడు మొదలు పెట్టాను .. ఇంగ్లీష్ నేర్చుకోవడం .. నా అంతట నేనే. 

రోజూ ఇంగ్లీష్ newspaper చదివేదాన్ని. ఎక్కడ కొత్త word కనిపించినా వెంటనే దాన్ని ఎలాగో అలాగా వాడెయ్యాలని చూసేదాన్ని. (ఒక్క సారి ఓ పదం వాడగానే నా vocabulary లో అది భాగం అయిపోతుంది  అని అనుభవం మీద తెలుసుకున్నాను). Elocutions లో నా స్పీచ్ లు నేనే రాసుకొనే దాన్ని. వీలైనంత ఎక్కువ మాట్లాడేదాన్ని (ఇంగ్లీష్ లో 😁). నా school bag లో ఎప్పుడూ ఓ డిక్షనరీ ఉండేది. డాడ్ తో కలిసి word puzzles పూర్తి చెయ్యడం మొదలుపెట్టాను. ఇంగ్లీష్ newspapers కి ఆర్టికల్స్ రాసి పంపేదాన్ని. (ఒకసారి పబ్లిష్ అయ్యింది కూడా!) ఏదో ఒకటి రాస్తూ ఉండేదాన్ని ... నా డైరీ కూడా ఇంగ్లీష్ లో రాసేదాన్ని.

కొన్నేళ్ళకి, ఒక డేట్ అని చెప్పలేను కానీ ఇంగ్లీష్ పట్టుబడింది. కొంచెం అందరికీ అర్ధం అయ్యే పదాలు వాడు అని మావాళ్లు బ్రతిమాలించుకొనే స్థితి కి నా ఇంగ్లీష్ భాష వచ్చింది. 

ఇది నేను చాలా ఎంజాయ్ చేసిన process .. process of self-teaching. 

ఫ్రెండ్స్ తో మాట్లాడితే నాకు తెలిసింది ఏంటంటే ప్రతి ఒక్కరూ లైఫ్ లో ఏదో ఒక విద్య స్వయంగా నేర్చుకోవాల్సి వస్తుంది/నేర్చుకుంటారు. 

మా ఫ్రెండ్ ఒకబ్బాయి అరగంట లో తనంతట తనే కార్ నడపడం నేర్చుకున్నాడు. 

మా అమ్మ గారు వంట తనంతట తనే నేర్చుకున్నారంటే నేను ఆశ్చర్యపోయేదాన్ని .. she is an amazing cook! (ఇది చాలా మంది అమ్మల పట్ల నిజం కూడానూ!) 

పల్లెటూళ్లలో ప్రత్యేకంగా స్విమ్మింగ్ క్లాసెస్ ఏమీ ఉండవు .. అయినా పిల్లలు ఈదేయడం నేర్చేసుకుంటారు .. వాళ్ళంతట వాళ్లే!

సంగీతం లో బేసిక్స్ కూడా రాకుండా కేవలం పాటలు విని, నేర్చుకొని బ్రహ్మాండంగా  పాడేవాళ్ళని ఎంతమందిని చూడలేదు?

ఈ self-education, self-teaching కి ఓ పేరు ఉంది ... ఆటోడిడాక్టిజం ... autodidactism. (చెప్పానా? పెద్ద మాటలు వాడే చెడలవాటు ఉందని!)

చరిత్ర లో మనకి తెలిసిన చాలా మంది  గొప్ప గొప్ప కళాకారులు, దేశాధినేతలు, ఇంజినీర్లు,  కొత్త విషయాలు కనిపెట్టిన వారు ఆటోడిడాక్టులే! తమంతట తాము నేర్చుకున్నవారే! (వారి లిస్ట్ ఇక్కడ చదువుకోవచ్చు.) 

మనకి మనమే టీచర్స్ అయ్యే ఈ process చాలా బాగుంటుంది. ఇందులో లాభాలు ఏంటంటే ప్రత్యేకించి స్టడీ టైం అంటూ ఉండదు. నిరంతర అధ్యయనం నడుస్తూ ఉంటుంది. మనకే interest అయిన సబ్జెక్టు ని నేర్చుకోడానికి ప్రయత్నిస్తాం కాబట్టి ప్రత్యేకంగా  motivation అవసరం ఉండదు. బట్టీలు పట్టాల్సిన అవసరం ఉండదు .. అప్పజెప్పే అవసరం అసలు ఉండదు. బెత్తం దెబ్బలు ఉండవు. (కానీ తిట్లు బాగానే పడతాయి మనమీద మనకే!). ఒకళ్ళు మనకి రిపోర్ట్ కార్డు ఇవ్వడం ఏంటి .. మనకి ఆ విద్య వచ్చిందో రాలేదో కళ్ళ ముందు తెలిసిపోతూ ఉంటుంది.  

ఇంటర్నెట్ వచ్చాక ఎన్నో విషయాలు టీచర్ లేకుండా మనంతట మనమే నేర్చుకొనే అవకాశాలు ఎక్కువయ్యాయి. (ఒక రకంగా చూస్తే ఇంటర్నెట్ ఓ పెద్ద గురూ గారు!) చిన్న పిల్లలు ఇంటర్నెట్ చూసి యాప్స్ డెవెలప్ చేయగలుగుతున్నారు. ఏకలవ్యుడి example ఉండనే ఉంది!  Interesting fact: కర్ణాటక సంగీతం లో త్యాగరాజ పంచరత్నాలలో 'కనకన రుచిరా' అనే కృతి గురువు ద్వారా నేర్పించరు. తమంతట తామే శిష్యులు నేర్చుకోవాలి. (దీనికి కారణమైన కథ ఇంకోసారి ఎప్పుడైనా). మన ఫోటోలు మనమే తీసేసుకుంటున్న టైం లో self-teaching పెద్ద విషయం కాదేమో. (అసలు ఇది సరైన ఉపమానమేనా?)

అవసరమో, ఉత్సుకతో ... self-teaching వైపుకి తోస్తుంది మనని. ఒక్కోసారి టీచర్స్ అందుబాటులో లేకపోవడం/afford చేయలేకపోవడం కూడా కారణం అవుతుంది. 

మనంతట మనం నేర్చుకోడానికి, అదే విద్య ఓ టీచర్ ని పెట్టి నేర్చుకోడానికి తప్పకుండా తేడా ఉంటుంది. కానీ ఇంకో option లేనప్పుడు (ఉన్నా) self-teaching is one of the most effective ways of learning. 

ఎందుకో ఒక్కోసారి ఇది వర్కవుట్ అవ్వదు. నా ఇంగ్లీష్ ప్రాసెస్ ని maths కి apply చేసాను కానీ పెద్ద లాభం లేక పోయింది. మా ఫ్రెండ్ లాగా కార్ ఓ అరగంట నేర్చుకోవడం కూడా వర్కవుట్ కాలేదు. (ఇద్దరు టీచర్లు నేర్పించినా అది వర్కవుట్ కాలేదనుకోండి .. అది వేరే విషయం). మనకి స్వతహా instincts ఉన్న విద్యలు త్వరగా వస్తాయా? దీని మీద నేను ఇంకా రీసెర్చ్ చెయ్యవలసిన అవసరం ఉంది. 

అలాగే కొన్ని విద్యలు పర్యవేక్షణ లేకుండా నేర్చుకోకూడదేమో. Self-taught డాక్టర్ దగ్గరకి ఎవరు వెళ్తారు చెప్పండి?

ఇలాంటి కొన్ని exceptions తప్పించి teaching yourself అనేది రుచి చూడవల్సినదే. అసలు ఒక విషయం లో జ్ఞానం ఆర్జించడం అనేదే ఓ ఉత్తమ సంకల్పం. ఎవరి పేరు మీద ఈ టీచర్స్ డే జరుపుకుంటామో ఆయనే   అన్నారు 'A life of joy and happiness is possible only on the basis of knowledge and science' అని. 

ఈ జర్నీ లో మనకి మనమే బాధ్యులం. కొత్త విషయాలు నేర్చుకుంటూ, పడుతూ... మళ్ళీ మనమే లేస్తూ ... మధ్య మధ్య లో 'దారి ఇదేనా?' అని డౌట్లు పడుతూ ... తప్పిపోయామేమో అనుకున్నప్పుడు అనుకోని వైపు నుంచి సహాయం అందినప్పుడు రిలీఫ్ ఫీలవుతూ, తప్పులు చేస్తూ, చిన్నబోకుండా తప్పులు ఒప్పుకొని బట్టలు దులుపుకొని మళ్ళీ నడుస్తూ .. ఈ దారిలో ఒంటరినేమో అని భయపడిపోతూ ... ఏకాంతాన్ని ఎంజాయ్ చేస్తూ .. చివరికి ఆ విద్య పట్టులోకి వచ్చేసరికి తెలుస్తుంది ... ఈ జర్నీ మొదలు పెట్టినప్పుడు వ్యక్తి వేరు ... గమ్యం దగ్గర నుంచున్న వ్యక్తి వేరు అని. మన మీద మనమే ఫస్ట్ రాంక్ సాధించడం ఓ గొప్ప అనుభూతి! Proud of myself అంటారే ... అలాగ! 

ఇలా నేర్చుకున్న విద్య తనకి, (కొన్ని సందర్భాల్లో) నలుగురికీ ఉపయోగపడినప్పుడు ఆ ఆనందమే వేరు! 

ఇంతకీ నా తాపత్రయం ఏంటంటే టీచర్స్ డే కి మనకి మనం కూడా 'హ్యాపీ టీచర్స్ డే' చెప్పుకోవాలని! 

దీనివల్ల మన టీచర్లకి గానీ, ఈ టీచర్స్ డే స్పిరిట్ కి గానీ ఎటువంటి హాని కలగదని నా గ్యారంటీ. 

డా. సర్వేపల్లి రాధాకృష్ణన్ గారు నమ్మి, ప్రచారం చేసిన అద్వైత వేదాంతానికి self-education కి డైరెక్ట్ కనెక్షన్ ఉంది. 

'ఆత్మ, పరమాత్మ వేరు కాదు' అంటుంది అద్వైతం. జ్ఞానాలూ, రహస్యాలూ, శక్తులూ, సంకల్పాలూ, విధీ, ఇది స్ఫూరించకుండా చేసే అజ్ఞానం, అనిశ్చితి, భీతి, సందేహాలూ అన్నీ నీ అధీనంలో ఉన్నవే. 

అందుకే ... గురువూ నువ్వే .. శిష్యుడూ నువ్వే. 

Happy (Self) Teacher's Day!!!